Το inside story προσπαθεί να αποτυπώσει την καθημερινότητα που βιώνει σήμερα η βαριά βιομηχανία της χώρας, η οποία κατέβασε ρολά και τυπικά στις 23 Μαρτίου.
''Λόγω της τρέχουσας κατάστασης, που σχετίζεται με τον κορονοϊό, καταλαβαίνουμε ότι ενδέχεται να χρειαστεί να αλλάξετε τα ταξιδιωτικά σας σχέδια. Για να λάβετε τις πιο πρόσφατες πληροφορίες, μπορείτε να επικοινωνήσετε με το κατάλυμα στο οποίο έχετε κάνει κράτηση''.
Αυτό ήταν το μήνυμα που διάβασα την Παρασκευή το πρωί όταν επισκέφθηκα την ιστοσελίδα της Booking.com. Το έκανα για δύο λόγους. Για το ρεπορτάζ, αλλά και για να ξεφύγω από την καθημερινότητα. Ότας αυτοπεριορισμένη στο σπίτι για έβδομη ημέρα –λόγω επαγγέλματος ανήκω σε αυτούς που μπορούν να δουλέψουν εξ αποστάσεως– ήθελα να ονειρευτώ ότι μπορώ να κλείσω πακέτο διακοπών για το Πάσχα.
Θα πάω διακοπές το Πάσχα; Όχι. Γιατί ακόμη και να ήθελα, δεν μπορώ. Από τις 6 το πρωί της Δευτέρας απαγορεύθηκε κάθε άσκοπη κυκλοφορία και μετακίνηση των πολιτών σε ολόκληρη την επικράτεια, σε μια προσπάθεια περιορισμού της διάδοσης του κορονοϊού. Είχε προηγηθεί, λίγες ώρες νωρίτερα, η απαγόρευση μετακίνησης προς τα νησιά, αφού δεν είχε αποδώσει το μέτρο για περιορισμό άσκοπων μετακινήσεων, παρά τις παρακλήσεις για παραμονή στο σπίτι.
Την ίδια άσκηση πάντως είχα κάνει και στα τέλη Φεβρουαρίου. Ήταν η περίοδος που στην Ελλάδα είχε εντοπιστεί το πρώτο κρούσμα και ο ιός είχε ξεκινήσει να εξαπλώνεται στη γειτονική Ιταλία. Τότε είχα επιλέξει να αναζητήσω πακέτα διακοπών σε εξωτικούς και μακρινούς προορισμούς.
Μέχρι και στη Νέα Ζηλανδία είχα φθάσει. Τότε όμως μπορούσα ακόμη να επιλέξω, έστω και σαν άσκηση, ημερομηνίες, να κλείσω αεροπορικά εισιτήρια και να βρω κατάλυμα. Πλέον όχι μόνο δεν μπορώ, αλλά ούτε θέλω να πάω διακοπές το Πάσχα, ούτε σκέφτομαι καλοκαιρινές αποδράσεις. Αυτό που θέλω είναι να δω και να αγκαλιάσω τους δικούς μου ανθρώπους. Το αυτονόητο δηλαδή.
Η στιγμή που καταρρίφθηκαν όλα τα αυτονόητα
Όπως λέει στο inside story η Αλεξάνδρα Βασιλείου, διδάκτωρ Κοινωνικής Ψυχολογίας, «όλα τα αυτονόητα έχουν καταρριφθεί. Ακόμη και το απλό, ότι αύριο το πρωί θα πάω στη δουλειά για να βγάλω το μεροκάματο και να επιστρέψω στο σπίτι. Όταν ζούμε όλα αυτά που ζούμε, τα οποία είναι τόσο άγνωστα και δεν γνωρίζουμε τι θα γίνει, κάθε αυτονόητο μπαίνει υπό αμφισβήτηση. Άρα το να σκεφτούμε τις διακοπές είναι αδιανόητο», συμπληρώνει. «Το μόνο που ονειρευόμαστε είναι πότε θα αγκαλιαστούμε με τους δικούς μας ανθρώπους και πώς θα ξανασυνδεθούμε». Οπότε το τι συμβαίνει σήμερα στον τουριστικό κλάδο αφορά πρωτίστως όσους εμπλέκονται με αυτό το κομμάτι της οικονομίας, και όχι τους Έλληνες για τους οποίους οι διακοπές δεν αποτελούν προτεραιότητα.
Πηγή : insidestory.gr