Οι περισσότεροι από μας, όταν επισκεπτόμαστε κάποια μέρη και βλέπουμε ωραίες εικόνες, θέλουμε να τις μοιραστούμε για αυτό το λόγο και τις ποστάρουμε. Χωρίς να αποτελώ εξαίρεση ως εικονολαγνος, αλλά κυρίως λόγω πρώην επαγγελματικής διαστροφής, θα ήθελα να μοιραστώ κάποιες εικόνες και σκέψεις για τόπους που είχα χρόνια να επισκεφτώ και μου δόθηκε η ευκαιρία αυτό το καλοκαίρι.
Έχουν αλλάξει πολλά από τότε που έγραφα ταξιδιωτικά άρθρα, αλλά και από τότε που έκανα τις διακοπές μου σε τρία πασίγνωστα μέρη τόσο σε εμάς, όσο και σε ολόκληρο τον κόσμο. Τα οποία έρχονται τώρα ξανά σε αυτό το κείμενο για να αναμετρηθούν με το χτες και να αποδείξουν την αξία τους στο χρόνο.
Μέρος 1 - Μύκονος
Το ταξίδι της ενηλικίωσης μας.
Το νησί της καταξίωσης μας.
Η μοναδική Μύκονος που έγινε διάσημη σε όλο τον κόσμο για την μποέμ χλιδή της.
Θα αναφερθώ σε αυτήν, πρώτα με ενστάσεις και μετά με αγάπη.
Δεν ξέρω ποιος έκανε την Μύκονο αυτό που είναι...
Οι νησιώτες που είχαν την έμπνευση και την δεκτικοτητα η οι επισκέπτες που είδαν το ιδιαίτερο και το ανέδειξαν.
Το σίγουρο είναι ότι, όταν μια συνταγή είναι επιτυχημένη, δεν την αλλάζεις.
Οι ξένοι τουρίστες, γιατί σε αυτούς μάλλον απευθύνεται όλη αυτή η μετάλλαξη, δεν θέλουν να βρουν εδώ αυτό που βρίσκουν και στη χώρα τους.
Ζητούν, ζητάμε, το αυθεντικό, όπου μπορούμε να προσθέσουμε μια πινελιά, εάν και εφόσον μας επιτραπεί.
Σαν μια γυναίκα όμορφη, που την στολίζεις και την αναδεικνύεις. Δεν την παραμορφώνεις στον Πλαστικό.
Στα Ματογιάννια άκουσα "πριόνια", στα beach bar επίσης.
Δεν λέω ονόματα γιατί είπαμε, αγαπάμε.
Οι άλλοτε γοητευτικές παραλίες, με τον δικό τους ξεχωριστό χαρακτήρα η καθεμία, έγιναν όλες ίδιες. Κρίμα.
Παρόλα αυτά, το λευκό της Μυκόνου, το τόσο οικείο μελτέμι που χορεύει μέσα στα στενά σοκάκια και στα μαλλιά και στα φορέματα, το απίστευτο μπλε και το μοναδικό φως είναι εδώ. Για να μας υπενθυμίζει τη στόφα της βασίλισσας.
Μπράβο στο Nammos που ενώ μεγάλωσε, έγινε καλύτερο.
Μπράβο στους Γερμανούς που αναβίωσαν παλιά καλά μαγαζιά, δημιουργώντας τον Σκορπιό.
Μπράβο στο Kiki's που δεν πρόδωσε τις συνήθειες του.
Μπράβο στο Αγραρι και στον Άγιο Σώστη, που δεν παραδόθηκαν στις επιταγές των περαστικών εραστών.
Μπράβο στη Μύκονο που αγαπάμε όπως την πρώτη φορά και σίγουρα όχι τελευταία...
Μέρος 2 - Σαντορίνη
Η Κυρία του Αιγαίου.
Γιατί όπως όλες οι grandes dammes, ότι και να κάνει της συγχωρείται.
Εχει τις κακοτεχνίες της, πάντα τις είχε. Κυρίως γιατί ο επίλεκτος τουρισμός της, αρέσκεται στις ολοκληρωμένες παροχές ενός ξενοδοχείου. Εξάλλου είναι λίγες οι παραλίες που μπορούν πραγματικά να σε ξελογιασουν καθημερινά. Όπως ο Περίβολος που κρατάει τα σκήπτρα, με άπειρες επιλογές για μπάνιο και φαγητό και πραγματικά καλά νερά. Και εδω βέβαια έχω τις ενστάσεις μου. Καλά τα τριόροφα ντιβανια στις παραλίες, για να προσελκύουν το ξένο νόμισμα, αλλά όχι εις βάρος της αισθητικής. Και εις βάρος του νορμάλ επισκέπτη που έχει πληρώσει 50 ευρώ για να ξαπλώσει και να βλέπει τη θάλασσα και όχι το show of των κατά τα άλλα, συμπαθεστατων κροίσων.
Η Οία, αχ η Οία!
Πόσο πιο όμορφη μπορεί να γίνει?
Την έχουν γεμίσει.
Δεν υπάρχει πόντος ανεκμετάλλευτος, αλλά με ποιότητα.
Της έχουν φορέσει και ωραία γιαλιστερα μάρμαρα στον κεντρικό δρόμο και της πάει πολύ.
Τα μαγαζιά της και τα κομψά εστιατόρια είναι ένα κι ένα. Και η θέα από παντού, σου κόβει την ανάσα. Όπως και στο γειτονικό Ημεροβίγλι με τα ωραιότερα ξενοδοχεία.
Κοσμηματοπωλείο σινιε και στο πανέμορφο Αμμούδι και αφίξεις Αθηναϊκών ρεστο. Αλλά με τη ανέγγιχτη γοητεία που μπορείς ακόμα να βρεις στα μικρά ψαροχώρια.
Στο νησί έχουν ξεχάσει λιγο τις συνήθειες των Ελλήνων και όλα κινούνται σε ευρωπαϊκά ωράρια.
Αλλά είπαμε, αγαπάμε.
Κι όπου αγαπάμε, ξαναπάμε.
Μέρος 3 - Κρήτη
Η Κρήτη, ίσως είναι και η πιο παρεξηγημένη από τα τρία (τουλάχιστον στο μυαλό μου), μάλλον επειδή είναι μεγάλη και πρέπει κανείς να αφιερώσει πολύ χρόνο για να μπορέσει να την δει και να την καταλάβει.
Από νοοτροπία, ίσως απευθύνεται πιο πολύ στους ξένους, οι οποίοι έρχονται αποφασισμένοι να κουραστούν για να μαζέψουν όσο περισσότερη πληροφορία γίνεται. Εμείς οι Έλληνες είμαστε πιο καλομαθημένοι η πιο κουρασμένοι και θέλουμε σε πολύ λίγο χρόνο και κόπο να απολαύσουμε όσο το δυνατόν περισσότερα.
Αξίζει όμως ένα οδοιπορικό που θα μπορέσει να δείξει όλες τις δυνατότητες αυτού του τόπου, σε κάποιον αποφασισμένο ότι στην Κρήτη ότι δεν θα αράξει μονο στην ξαπλώστρα, αλλά θα διανύσει πολλά χιλιόμετρα, θα ανέβει και θα κατέβει πολλές πλαγιές και θα διαθέσει όλη του την ενέργεια. Και τότε σίγουρα θα αποζημιωθεί. Από τη μία της άκρη μέχρι την άλλη, έχει κάτι διαφορετικό να προσφέρει.
Την ήσυχη πολυτέλεια του Λασιθίου με την Ελούντα να πρωτοστατεί, τον κοσμοπολίτικο Άγιο Νικόλαο και τη γραφική Πλάκα. Εννοείται και τα πανέμορφα χωριουδάκια που το διατρέχουν.
Το πολύβουο Ηράκλειο με τις αλλοτινές πλατείες με τις κρήνες και τις παλιομοδίτικες ταμπέλες που φορούν ακόμα τα καταστήματα , τα χιπικα Μάταλα και τα ορεινά χωριά.
Το γραφικό, πανέμορφο Ρέθυμνο με το μικρό ενετικό λιμανακι και το νότιο απόκοσμο τοπίο της Πρέβελης, μια άλλη "γαλάζια λίμνη". Τελειώνοντας δυτικά με το νομό Χανίων που κατά τη γνώμη μου είναι και ο πιο ευνοημένος. Τα Χανιά είναι μία πανέμορφη παραλιακή πόλη όλο ζωή, γεμάτη όμορφα καλοδιατηρημένα κτίρια, παλιά χαλάσματα που ανακατεύονται επιδεξια ανάμεσα τους και αμέτρητα πανέμορφα μικρά μαγαζιά, στα παραμυθένια δαιδαλώδη σοκάκια. Όσο για τις παραλίες του νομού, αποδεικνύουν ότι έχουμε και στην Ελλάδα τροπική ζώνη. Ελαφονήσι, Φαλάσαρνα και φυσικά η λιμνοθάλασσα του Μπάλου σε κάνουν να αισθάνεσαι ότι έχεις ταξιδέψει πάρα πολλές ώρες μακριά για να βρεθείς σε κάποια παραλία κάτω από τον ισημερινό.
Δεν θα αφήσω ήσυχη και την Κρήτη, αναφέροντας κάποιες κακογουστες περιοχές, όπως τα Μαλια και η Χερσόνησος, όπου "πονεσανε τα μάτια μας", όπως σωστά είπε ένας συνταξιδιώτης.
Είναι απίστευτη η Ελλάδα. Είναι απίστευτο το πόσα πολλά μπορεί να σου δώσει, χωρίς να χρειαστεί να βγάλεις ποτέ διαβατήριο στη ζωή σου. Εδώ, σε αυτή τη χώρα, μπορείς να τα ζήσεις όλα στην καλύτερη εκδοχή τους.
Της Ιφιγένειας Λειβαδίτου
Πηγή: Tomorrow News