Ξετυλίγοντας το κουβάρι ανυπόστατων επιχειρημάτων...
Σαν διαδικασία, δεν υπάρχει τίποτα πιο εύκολο και πιο ξεκούραστο, από το να προχωρά κάποιος σε μία επιχειρηματολογία η οποία φαινομενικά να μοιάζει εξαιρετικά αποδοτική και «πιασάρικη».
Από τις αρχές του Νοεμβρίου η χώρα μας πράγματι έχει έρθει αντιμέτωπη με μία άκρως σθεναρή «επίθεση» του κορωνοϊού, ο οποίος μας δείχνει τα «δόντια» του, με μέσο όρο πάνω από 2.000 κρούσματα καθημερινώς και με τα Εθνικό Σύστημα Υγείας να τεστάρει τις αντοχές του.
Το ίδιο ακριβώς χρονικό διάστημα, διογκώθηκε και ένα επιχείρημα το οποίο έμελλε να διαδραματίσει ρόλο «καραμέλας» στα χείλη πολλών, και δεν είναι άλλο από την επίρριψη ευθυνών στον λειτουργία του τουρισμού κατά την καλοκαιρινή περίοδο.
Αν κάποιος αγνοήσει στοιχειώδεις κανόνες μαθηματικών, τότε όντως πράγματι, το πλήθος τουριστών που κατέφτασαν στη χώρα μας τον Ιούλιο και τον Αύγουστο, θα μπορούσε να προκαλέσει… στις 12 Νοεμβρίου ρεκόρ νέων κρουσμάτων αλλά και νεκρών.
Ας μιλήσουμε καλύτερα με αριθμούς…
Την στιγμή που γράφονται οι συγκεκριμένες γραμμές, το μεγαλύτερο επιδημιολογικό φορτίο το σηκώνει η Θεσσαλονίκη και οι γύρω περιοχές της στην Βόρεια Ελλάδα.
- Την 1η Οκτωβρίου η Θεσσαλονίκη καταγράφει 7 κρούσματα και η Λάρισα, η οποία και αυτή πλέον δοκιμάζεται, καταγράφει 6.
- Στις 2 Οκτωβρίου, η Θεσσαλονίκη καταγράφει 5 κρούσματα και η Λάρισα καταγράφει 2.
- Στις 3 Οκτωβρίου, η Θεσσαλονίκη καταγράφει 11 κρούσματα, και η Λάρισα καταγράφει 9.
- Στα 4 Οκτωβρίου, η Θεσσαλονίκη καταγράφει 9 κρούσματα, και η Λάρισα καταγράφει 6.
Χθες, στις 12 Νοεμβρίου, η Θεσσαλονίκη κατέγραψε 828 κρούσματα και η Λάρισα κατέγραψε 160.
Τι βλέπουμε λοιπόν και αποτελεί πλήρως αυταπόδεικτο στοιχείο; Στις αρχές του Σεπτεμβρίου, οι περιοχές εκείνες που σήμερα σηκώνουν το μεγαλύτερο βάρος και το μεγαλύτερο φορτίο, είναι αυτές οι οποίες στις αρχές Οκτωβρίου είχαν σχεδόν εκμηδενίσει τα κρούσματα.
Κι όμως, περιοχές με μονοψήφιο αριθμό κρουσμάτων στις 2 ή στις 3 Οκτωβρίου, βλέπουν τα κρούσματα τους να εκτοξεύονται σε τριψήφιο αριθμό, εξαιτίας… της τουριστικής περιόδου… του Ιουλίου και του Αυγούστου.
Συμπερασματικά, το καλοκαίρι, αναφορικά με τον τουρισμό, συνέβη το αυτονόητο. Η καμπύλη των κρουσμάτων είχε σχεδόν μηδενιστεί, με τη χώρα να «τρομάζει» τις ημέρες εκείνες που ξεπερνούσε απλά τα 20 κρούσματα.
Ήταν απολύτως προφανές λοιπόν, πως με τις τότε συνθήκες, το άνοιγμα του τουρισμού ήταν μονόδρομος ώστε να στηριχτεί η εθνική οικονομία, αλλά και οι εργαζόμενοι του συγκεκριμένου κλάδου.
Μία επιλογή η οποία εν τέλει δεν κόστισε στην δημόσια υγεία, αφού το μεγάλο «γκάζι» δεν πατήθηκε εκείνη την περίοδο, αλλά στην «καρδιά» του Νοεμβρίου.