Στη Χαλκιδική έχω πάει τέσσερις φορές, και τις τέσσερις για δουλειά και όχι για ξεκούραση.
ΠΗΓΗ : tanea.gr
Έχω γυρίσει την Κασσάνδρα, με τα μπιτς μπαρ και τα εξοχικά των Θεσσαλονικέων, την παρθένα, γεμάτη κάμπινγκ Σιθωνία, έχω περιηγηθεί σε περιοχές της κεντρικής και της δυτικής Χαλκιδικής, κι όμως περισσότερο μου άρεσε η ανατολική Χαλκιδική. Όχι λόγω ομορφιάς, αλλά επειδή είναι ένας τόπος-κουβάρι, με μπερδεμένες τοποθεσίες που έχουν αποπροσανατολιστικές ονομασίες και κρύβουν αλλόκοτες ιστορίες. Για παράδειγμα, υπάρχει το Άλσος του Αριστοτέλη, που είναι αφιερωμένο στον μεγάλο φιλόσοφο και βρίσκεται δίπλα στον οικισμό Στάγειρα. Όμως ο Αριστοτέλης δεν καταγόταν από αυτά τα Στάγειρα, αλλά από τα Αρχαία Στάγειρα, 25 χλμ. μακριά, προς την Ολυμπιάδα. Η οποία Ολυμπιάδα φέρει το όνομα της μητέρας του Μεγάλου Αλεξάνδρου, αλλά δεν ήταν αρχαία πόλη, αντιθέτως ιδρύθηκε τον 20ό αιώνα από Μικρασιάτες πρόσφυγες. Πρόκειται για ένα από τα πολλά προσφυγοχώρια της Χαλκιδικής, όπως είναι και η Ουρανούπολη, το χωριό τράνζιτ που μεσολαβεί ανάμεσα στο Άγιον Όρος και στην υπόλοιπη Ελλάδα.
Το Άγιον Όρος φαίνεται καθαρά αν κάνεις την τουριστική κρουαζιέρα κατά μήκος της δυτικής ακτογραμμής του τρίτου ποδιού, ανάμεσα σε ενθουσιώδη πλήθη Ελλήνων, Ρουμάνων, Βουλγάρων και λοιπών ορθόδοξων προσκυνητών. Για τους άντρες υπάρχει η δυνατότητα κανονικής επίσκεψης, στα βήματα του Καζαντζάκη και του Ζορμπά, που γνωρίστηκαν στο Όρος κι από τότε φίλιωσαν κι έγραψαν ιστορία. Όχι, δεν ήταν και τόσο απρόσμενη αυτή η γνωριμία, διότι ο Ζορμπάς έζησε πολλά χρόνια στη Χαλκιδική και συγκεκριμένα στο Παλαιοχώρι, που αποτελεί μία από τις πιο ενδιαφέρουσες στάσεις της δημοσιογραφικής μας αποστολής. Μιας εκδρομής χωρισμένης σε οκτώ στάσεις στη –γεμάτη Ιστορία και ιστορίες– ανατολική Χαλκιδική.
1. Κάστρο Νέπωσι, για μανιτάρια
Ξεκινάμε από το Κάστρο Νέπωσι ή Καστέλλι του Παλαιοχωρίου. Χτισμένο σε παρθένο σημείο (απ’ όπου περνάει και μια ποδηλατική-πεζοπορική διαδρομή), ανεσκάφη το 1998 και το 2003 από την Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων Χαλκιδικής. Όστρακα, κεραμικά και νομίσματα μαρτυρούν ότι υπήρχε ανθρώπινη παρουσία σε διάφορες φάσεις (προϊστορικά, ρωμαϊκά, βυζαντινά χρόνια), ενώ πολύτιμες θεωρούνται δύο επιγραφές που βρέθηκαν σε ερείπια ναού του 6ου αιώνα, από τις οποίες συμπεραίνουμε ότι το κάστρο ήταν μάλλον στρατηγικής σημασίας. Περπατώντας στο μονοπάτι, ανάμεσα στη θαλερή μακεδονίτικη βλάστηση που δεν λογαριάζει από ζέστη (υπάρχουν ακόμα και μανιτάρια), φτάνουμε στο μισογκρεμισμένο οχυρό και βλέπουμε αυτό που κάποτε ήταν οικισμός και σήμερα είναι ένα σύμπλεγμα πέτρινων τειχών που τα έχει καταπιεί η φύση. Το καλύτερο σημείο για να δει κανείς το Καστέλλι και να έχει μια πιο ξεκάθαρη εικόνα της θέσης του είναι το παρατηρητήριο, πριν αρχίσει να στενεύει το μονοπάτι (που αποτελεί και καλό μέρος για πικνίκ).
2. Ένα σπίτι για τον Ζορμπά
Μετά το τρέκινγκ στη φύση, σειρά έχει το «κύριο πιάτο» της βραδιάς: μια πολιτιστική γιορτή στο Παλαιοχώρι, που σηματοδοτεί συμβολικά την εκκίνηση δημιουργίας του Μουσείου Ζορμπά. Το Παλαιοχώρι είναι «χωριό», πιο «χωριό» δεν γίνεται, ζεστό, παραδοσιακό, με πλακόστρωτους δρόμους, σπίτια με κεραμίδια και –λόγω της ημέρας– υφαντά λουλουδάτα χαλιά κρεμασμένα από τα μπαλκόνια. Ένας τεράστιος κρεμαστός κήπος. Εδώ ήταν που έζησε ο μεταλλωρύχος Γιώργης (και όχι Αλέξης) Ζορμπάς, επί 22 χρόνια. Το σπίτι του δεν υπάρχει πια, υπάρχει όμως ένα άλλο μικρό σπιτάκι, από αυτά με τους πολλούς κληρονόμους, οι οποίοι προς τιμήν τους αποφάσισαν να το δωρίσουν στον Δήμο Αριστοτέλη για να το μετατρέψει σε σημείο ιστορικής αναφοράς για τον λογοτεχνικό ήρωα του Καζαντζάκη. Παρουσία του δημάρχου Αριστοτέλη, Στέλιου Βαλιάνου, του υφυπουργού Μακεδονίας-Θράκης, Θεόδωρου Καράογλου, επαγγελματιών που σχετίζονται με το πρότζεκτ και σύσσωμου του χωριού έγινε η τελετή, που ήταν ανθρώπινη και όχι επιφανειακή, όπως συμβαίνει συχνά σε τέτοιες περιπτώσεις, γιατί ανθρώπινος ήταν ο ίδιος ο Ζορμπάς, με πολλά χαρίσματα και πολλές αδυναμίες. Επί περίπου δύο ώρες ο κρεμαστός κήπος του Παλαιοχωρίου φιλοξένησε μια εκδήλωση με ομιλίες, κεράσματα και χορό.
3. Με την «Ιωάννα» πλάι στον Άθω
Ζωηρή η βραδιά η αφιερωμένη στον Ζορμπά, με τους Παλαιοχωρίτες να δείχνουν ότι το ευχαριστούνται (κι είναι σημαντικό να στηρίζει η τοπική κοινωνία ένα έργο που καλείται να φιλοξενήσει). Την επόμενη μέρα οι στροφές πέφτουν. Το πρόγραμμα ξεκινά με κρουαζιέρα στα παράλια του τρίτου ποδιού και εξ αποστάσεως γνωριμία με οκτώ αγιορείτικες μονές (Δοχειαρίου, Ξενοφώντος, Παντελεήμονος, Ξηροποτάμου, Σιμωνόπετρα, Γρηγορίου, Διονυσίου, Αγίου Παύλου). Παρέα μας δεκάδες γλάροι που ακολουθούν σαν σε αγώνα δρόμου το επιβατηγό «Ιωάννα», το οποίο πλέει στην προκαθορισμένη απόσταση των 500 μ. από το Άγιον Όρος. «Στο καράβι μας, στους κλειστούς χώρους είναι υποχρεωτική η χρήση μάσκας», ενημερώνουν οι υπεύθυνοι από τα μεγάφωνα, αλλά κανείς δεν φαίνεται να πολυασχολείται – το κοινό περιμένει στο εσωτερικό του πλοίου άνευ μάσκας, για να πάρει καφέ ή σουβενίρ, ενώ σε μια έκρηξη ανεμελιάς κάποιες κυρίες πιάνουν τον χορό στο κατάστρωμα. Όταν όμως τραγουδάς και χορεύεις χωρίς μάσκα, ξεκινούν και τα σταγονίδια στο συρτάκι.
ΠΗΓΗ : kathimerini.gr
